Η πολύ σοβαρή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας, «έσυρε» την κυβέρνηση στο να κάνει τα αυτονόητα. Η αντιμετώπιση της εισβολής των δυστυχισμένων ανθρώπων –εργαλείο στα χέρια του Ερντογάν- ως ‘ασύμμετρης απειλής’ έδειξε πως, όταν υπάρχει πολιτική βούληση, υπάρχουν και τρόποι αντίδρασης. Έδειξε ακόμη, ότι έναντι των εξωτερικών απειλών ο λαός μας συσπειρώνεται και γίνεται μία γροθιά.
Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες φωνές, που αποτελούν εξαίρεση στην κοινή αντίληψη όλου του Ελληνικού λαού σχετικά με την απειλή που εγκυμονεί η αθρόα εισροή μεταναστών στη χώρα μας. Η πρόσφατη ανάρτηση του κ. Λιάκου, ότι δηλαδή «η Ελλάδα χρειάζεται τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πρόσφυγες», δεν μας ξένισε. Είναι γνωστή η συμπόρευση του κ. Λιάκου με την κ. Ρεπούση παλαιότερα, επί υπουργίας της κ. Γιαννάκου και κυβέρνησης Ν.Δ., για τη διδασκαλία στα σχολειά μας του περίφημου βιβλίου της Ιστορίας, όπου περιγράφεται η σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης το 1922 ως «συνωστισμός».
Εδώ και αρκετά χρόνια πλέον, οι ιδεολογίες και οι κλασσικοί πολιτικοί διαχωρισμοί είναι για τους αφελείς. Η Παγκόσμια Νέα Τάξη μέσω των Μέσων Μαζικής Επιβολής, έντυπων και ηλεκτρονικών, καθορίζει τόσο τη θεματολογία όσο και τον τρόπο προβολής της καθημερινότητας με τελικό στόχο να ελέγξει, ει δυνατόν, όλους τους ανθρώπους. Αυτή η φασιστική προσπάθεια επιβολής της ‘πολιτικής ορθότητας’, γίνεται σ’ όλα τα κράτη ώστε να μεταλλαχτούν οι κοινωνίες. Ειδικότερα στην Πατρίδα μας, όπου υπάρχουν ακόμα έντονες αντιστάσεις στην επιδιωκόμενη ομογενοποίηση, ο πόλεμος των ανθρώπων του συστήματος εναντίον της Ελληνικής κοινωνίας είναι αδυσώπητος. Χτυπούν με κάθε ευκαιρία την Ορθόδοξη πίστη, το θεσμό της οικογένειας, τη φιλοπατρία, τον πολιτισμό των Ελλήνων.
Ο κ. Λιάκος ισχυρίζεται, ότι οι θέσεις του υπαγορεύονται από τον πατριωτισμό του. Στο ίδιο πλαίσιο του «πατριωτικού καθήκοντος» τοποθετούσε ο κ. Τσίπρας αλλά και η «προοδευτική κεντροδεξιά» την προδοτική συμφωνία των Πρεσπών. Στο ίδιο «πατριωτικό» πλαίσιο υπογράφτηκαν τα μνημόνια της Εθνικής υποτέλειας. Όμως η έννοια του πατριωτισμού είναι για κάποιους διαφορετική. Πατρίδα δεν είναι μόνον ο τόπος, τα βουνά, τα ποτάμια και οι θάλασσες. Για εμάς είναι κυρίως η ιστορία, είναι οι άνθρωποι και ο πολιτισμός τους σαν τρόπος ζωής. Αυτά για τους λεγόμενους «προοδευτικούς» είναι μάλλον ψιλά γράμματα.
Αυτό που προτείνει ο κ. Λιάκος καθώς και αρκετοί άλλοι ακόμη, απλά εντάσσεται στο πλαίσιο της έκθεσης του ΟΗΕ για την αντικατάσταση του πληθυσμού και τη χρήση φθηνού εργατικού δυναμικού με στόχο την υποστήριξη της οικονομίας και του ασφαλιστικού συστήματος των χωρών του δυτικού κόσμου. Οι πρόσφυγες όμως, στη συντριπτική τους πλειοψηφία Μουσουλμάνοι, δεν ενσωματώνονται στις κοινωνίες του αναπτυγμένου κόσμου όπως δείχνει η πραγματικότητα. Στη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο, τη Σουηδία και αλλού, η ένταξή τους στην αγορά εργασίας, στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και επιδομάτων και στην εκπαίδευση, δεν συνεπάγεται και ένταξη κοινωνική. Αντιθέτως, παρατηρείται η ισλαμοποίηση ολόκληρων περιοχών μέσα σε μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις με τη δημιουργία μουσουλμανικών θυλάκων – άβατων για τους Ευρωπαίους, καθώς εκεί επικρατεί ο νόμος της Σαρία. Τελικά, πολλοί εξ’ αυτών περιχαρακώνονται στην ιδεολογία του Ισλάμ, ‘αυτοαποκλείονται’ από το κοινωνικό σύνολο και ριζοσπαστικοποιούνται με πρόσφατα παραδείγματα τις ειδεχθείς τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Αυτά τα στοιχεία όμως, όπως φαίνεται, δεν ενδιαφέρουν κάποιους «πατριώτες». Επίσης μάλλον δεν τους ενδιαφέρει η μετακίνηση και εγκατάσταση μουσουλμάνων μεταναστών στη Θράκη με ορατό τον κίνδυνο δημιουργίας μουσουλμανικής πλειοψηφίας και την ενίσχυση αυτονομιστικών τάσεων ή ακόμη και την προσπάθεια απόσχισης από τον Ελληνικό κορμό. Ο μουσουλμανικός εποικισμός του Κοσσόβου και της Κύπρου και οι συνέπειες για τις χώρες αυτές είναι πολύ πρόσφατα παραδείγματα για να τα ξεχνάμε.
Το 1.000.000 ‘προσφύγων’ που επιζητά ο κ. Λιάκος στηρίζεται σε ‘φιλάνθρωπα’ αισθήματα ή σε ‘τεχνοκρατικά’ κριτήρια; Αν στηρίζεται σε ‘φιλάνθρωπα’ αισθήματα, καθίσταται επιτακτική η άμεση μεταφορά των ανθρώπων αυτών όχι στη χώρα μας αλλά στις χώρες που οι ίδιοι επιθυμούν να ζήσουν, δηλαδή στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό απαιτεί ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις δημοκρατικές μας αντιλήψεις!
Αν στηρίζεται σε ‘τεχνοκρατικά’ κριτήρια, υπάρχει μία καλύτερη πρόταση από την πρόταση του κ. Λιάκου, που προκρίνει την αντικατάσταση πληθυσμού ως λύση στη γήρανση του πληθυσμού, την υπογεννητικότητα και την αποδυνάμωση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας μας. Η μοναδική βιώσιμη και ανθρωπιστικά ορθή λύση που αντιπροτείνεται είναι α) η ενίσχυση της μητρότητας και της Ελληνικής οικογένειας, ιδιαίτερα της τρίτεκνης και της πολύτεκνης, και β) η θέσπιση νομικού πλαισίου και κινήτρων επαναπατρισμού πολλών νέων επιστημόνων και επαγγελματιών που κατά την περίοδο της κρίσης έφυγαν στο εξωτερικό εξαιτίας της πολιτικής των μνημονίων της υποδούλωσης και φτωχοποίησης. Ακόμα λοιπόν και από ‘τεχνοκρατικής΄ πλευράς, για την ανάκαμψη της Οικονομίας μας και την επανεκκίνηση της Κοινωνίας, δεν χρειαζόμαστε μετανάστες αλλά πολλά νέα Ελληνόπουλα με όραμα και αγάπη για την Πατρίδα.
Καταλαβαίνουμε την προσπάθεια του κ. Λιάκου και των ομοφρονούντων από όλους τους πολιτικούς χώρους να εφαρμόσουν τις άνωθεν επιταγές. Τραγική όμως είναι η δήλωσή του, ότι οι Έλληνες θα απολογούνται μετά από χρόνια για τη νοοτροπία τους έναντι των προσφύγων, όπως οι Γερμανοί για τα χρόνια του Ναζισμού. Δηλαδή οι Έλληνες, οι οποίοι τα πρώτα χρόνια του πολέμου άνοιξαν τα σπίτια τους για τους πραγματικούς πρόσφυγες και βραβεύτηκαν για τη φιλοξενία τους διεθνώς, επειδή σήμερα αρνούνται την παράνομη μαζική εισβολή οικονομικών μεταναστών που τόσα προβλήματα τους δημιουργούν, επειδή σήμερα αρνούνται την επίταξη της γης τους, θα απολογούνται σαν τους Γερμανούς ναζιστές!!! Ο παραλογισμός σε όλο το μεγαλείο του.
Η Ελλάδα μας είναι μία χώρα φιλόξενη και πολιτισμένη. Η Ελλάδα μας και μπορεί και πρέπει να παρέχει προστασία στους αληθινά κατατρεγμένους, για όσο διάστημα χρειαστεί. Η Ελλάδα μας ωστόσο, δεν μπορεί να συγκατατεθεί σε μία νέα ‘άλωση’ με τη δημιουργία μιας άλλης κοινωνίας μέσα στην Ελληνική.
Αναζητούνται λοιπόν ένα εκατομμύριο τουλάχιστον πραγματικοί Έλληνες, ένα εκατομμύριο πατριώτες, όπως ο λαός μας τους εννοεί, να δώσουν με την ψήφο τους το μήνυμα της πολιτικής επανάστασης. Μιας επανάστασης που ξεκινάει από την ατομική αφύπνιση και μετουσιώνεται σε εύστοχη επιλογή στην κάλπη, έτσι ώστε να πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω.
Μιχάλης Ε. Ηλιάδης
Συνδιοικητής της πολιτικής παράταξης ΚΟΙΝΩΝΙΑ
