Καποδίστριας, Οικουμενισμός και ... αντιοικουμενιστές!

Με αφορμή το σχόλιο του φίλου Θάνου σε προηγούμενο άρθρο σχετικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος θα ήθελα να επεκτείνω την συζήτηση στο πολύ μεγάλο θέμα, που σχετίζεται με την εκμετάλλευση του ονόματος του Μαρτυρικού Κυβερνήτου Ιωάννη Α. Καποδίστρια από πολλούς. Η κατάσταση αυτή έφθασε να έχει εξαπλωθεί ως μάστιγα προκαλώντας με χυδαίο τρόπο την λογική των νουνεχών και των σκεπτόμενων ανθρώπων.

Είναι πια προφανές πως η ματαιοδοξία και η τρέλα ορισμένων (βλέπε ΕΛΑΙΑ) σε συνδυασμό με τα οικουμενιστικά σχέδια και τερτίπια μερίδος του Ιερού Κλήρου επιχειρεί άκομψα να οικειοποιηθεί το όνομα του Μαρτυρικού Κυβερνήτου προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς της. Από την άλλη τους αντιστρατεύεται άλλη μερίδα, που έχει δική της προσωπική agenda και προμετωπίδα τον αντιοικουμενιστικό αγώνα.

Μέχρι το 2008, που ιδρύθηκε η πολιτική Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» κανείς δεν μιλούσε, τουλάχιστον όχι σε αυτή την έκταση, για τον Καποδίστρια. Όλοι εξυμνούσαν τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη και ... τον Κοραή!!! Μετά την ίδρυση της «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» υπήρξε στροφή προς τον Καποδίστρια, υποκινούμενη προφανώς από φόβο μην ακουστεί ανόθευτη η αλήθεια.

Αν νομίζετε πως όλα αυτά είναι υπερβολή του γράφοντος, σας ερωτώ και θα ήθελα, παρακαλώ, μία ευθεία και τεκμηριωμένη απάντηση:
- Γιατί όλοι αυτοί που κόπτονται για την αθεϊστική αναθεώρηση του Συντάγματος δεν κάλεσαν ποτέ σε κάποια από τις εκπομπές τους κάποιον εκπρόσωπο της «ΚΟΙΝΩΝΙΑ»; Δεν έχει λόγο η μοναδική πολιτική Παράταξη, που έχει εμβαθύνει στο ζήτημα;
- Γιατί όλοι αυτοί που εξυμνούν τον Καποδίστρια δεν παρουσίασαν ποτέ τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ πολιτικό σχηματισμό, την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», που τον έχει ως αρχηγό και πολιτικό πρότυπο;
- Γιατί όλοι όσοι "κόπτονται" υπέρ του αντιοικουμενιστικού αγώνος δεν έβαλαν μπροστάρη την «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», που πρώτη και μόνη τάχθηκε εναντίον της παγκοσμιοποιήσεως και της Ε.Ε. όταν βασικοί "εκφραστές" του αντιοικουμενισμού (και όχι μόνο) διασφάλιζαν τις περιουσίες τους στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ;

Αιδώς Αργείοι! Ακόμα και η υποκρισία πρέπει να έχει όριο!
 
Μανώλης Β. Βολουδάκης