Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι.
Με αφορμή την εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών, προστατών της Παιδείας μας, αλλά και τις τελευταίες - άκρως ανησυχητικές – εξελίξεις στον ευαίσθητο αυτόν χώρο που αναφέρεται στην αγωγή και την εκπαίδευση των παιδιών μας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιους προβληματισμούς.
Ξεκινώντας με λίγα χρήσιμα ιστορικά στοιχεία, να πούμε πως η εορτή των Αγίων Τριών Ιεραρχών μόλις το 1826 καθιερώνεται επίσημα ως εορτή της ελληνικής και επτανησιακής παιδείας αρχικά, για να έλθει κατόπιν το 1843 το Πανεπιστήμιο Αθηνών να καθιερώσει για το ελεύθερο πια Ελληνικό Κράτος την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως εορτή της Παιδείας. Ήταν τότε που το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος έψαχνε πρότυπα και προστάτες που να εκφράζουν την Πίστη του, την ιστορική του συνέχεια, την πορεία της παραδόσεώς του. Ήταν τότε που η πατρίδα μας είχε ιερούς πόθους, υψηλές βλέψεις, ανακαινιστικά οράματα και σχεδιασμούς... Ήταν τότε που ο πρώτος Κυβερνήτης μας, ο Ιωάννης Καποδίστριας, με την οξύνοια που τον διέκρινε και η οποία ενισχυόταν από την Χάρη του Χριστού - στον οποίο πίστευε με όλη την καρδιά του - είχε θέσει ως κέντρο της Εθνικής Παιδείας την Ορθοδοξία!
Δεν έπαψε, βέβαια, από τότε μέχρι σήμερα η εορτή αυτή να είναι επίσημη εορτή των Γραμμάτων και της Παιδείας. Άλλα έπαψαν...Έπαψαν οι μορφές τους να αποτελούν πρότυπα ζωής, μορφώσεως και παιδείας σε δασκάλους και μαθητές. Έπαψε η σκέψη τους να εμπνέει και να αποτελεί σημείο αναφοράς στα εκπαιδευτικά μας προγράμματα. Έπαψε ο βίος τους να προβάλλεται ως πρότυπο ζωής.
Αλήθεια, δεν αποτελεί αντίφαση το γεγονός ότι παραμένουν προστάτες της σύγχρονης Παιδείας, την στιγμή που αυτή η Παιδεία και η κατεύθυνσή της αγνοεί το πνεύμα τους και κινείται αντίθετα στις υποθήκες τους; Τι διδάσκονται σήμερα οι μαθητές για την ζωή τους, την διδασκαλία τους και την προσφορά τους μέσα στα Σχολεία; Τι προβάλλουν την ημέρα της εορτής τους οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα, για να υπογραμμίσουν και να προβάλουν την αφιερωμένη σε αυτούς ημέρα;
Όταν για τους Τρεις Μεγάλους Ιεράρχες αγωγή δεν νοείται χωρίς «πνευματικά μαθήματα» και «επιμέλεια ψυχής», είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι στις ημέρες μας λείπει παντελώς τέτοιου είδους αγωγή; Όταν ο Ιερός Χρυσόστομος μάς προειδοποιεί ότι δεν υπάρχει πιο ανόητο πράγμα από το να φαινόμαστε αδιάφοροι για την αγωγή και το μέλλον των παιδιών μας, καταφρονώντας την ψυχή τους, θέλει πολλή σκέψη για να καταλάβουμε ότι – δυστυχέστατα - ακριβώς αυτό συμβαίνει συστηματικά στα Σχολειά μας σήμερα;
Τα χειρότερα όμως δεν είναι αυτά, τα οποία προ ολίγου εκθέσαμε...Τελευταία – και μάλιστα δύο ημέρες πριν τα Χριστούγεννα – το Υπουργείο Παιδείας ζήτησε από τα Γυμνάσια της πατρίδος μας να εφαρμόσουν υποχρεωτικά μια εγκύκλιο, η οποία, μεταξύ των άλλων, ενημερώνει για την υποχρεωτική διεξαγωγή «μαθημάτων», «σεμιναρίων», που θα αφορούν στις «Έμφυλες ταυτότητες», και πιο συγκεκριμένα σε θέματα όπως το «Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο, αποδομώντας τα έμφυλα στερεότυπα , φύλο, σεξουαλικός προσανατολισμός και ανθρώπινα δικαιώματα, ομοφοβία και τρανφοβία στην κοινωνία και στο σχολείο»! Αυτό που σχεδιάζεται να γίνει είναι ανήκουστο και εξοργιστικό! Το σχολείο μετατρέπεται σε διαφθορείο των παιδιών! Πρόκειται, ως προς την ουσία του εγχειρήματος, «για μαθήματα» ομοφυλοφιλίας, τρανσεξουαλισμού και μύησης των παιδιών σε θεωρίες, οι οποίες τον τελευταίο καιρό προβάλλονται πολύ και από τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και σχετίζονται με την «δυνατότητα» του σύγχρονου ανθρώπου, στα πλαίσια της πλήρους απελευθερώσεώς του από όλα γενικώς τα «στερεότυπα» που – τάχα - τον «καταπιέζουν», να αλλάζει το φύλο του, εάν και όποτε το θελήσει!
Θυσιάζεται μια ολόκληρη σχολική εβδομάδα για να ωθήσουμε τους ήδη μπερδεμένους εφήβους σε επιλογές, οι οποίες οδηγούν σε πολλά ψυχολογικά και σωματικά προβλήματα, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πίστη των περισσοτέρων από αυτούς ως Ορθοδόξων Χριστιανών, και θέτουν σε κίνδυνο ακόμη και την σωτηρία της αθάνατης ψυχής τους! Αναρωτιέμαι εάν οι ιθύνοντες του αρμοδίου Υπουργείου συμβουλεύτηκαν παιδοψυχιάτρους και άλλους ειδικούς για το ενδεχόμενο ανεπανόρθωτης βλάβης των εφήβων μας, μετά την εφαρμογή της συγκεκριμένης εγκυκλίου του αίσχους! Πέραν αυτών, εάν επιχειρήσει κάποιος να διαβάσει τις λεπτομέρειες του «εκπαιδευτικού υλικού», το οποίο είναι διαθέσιμο στους εκπαιδευτικούς για την εφαρμογή της επαίσχυντης εγκυκλίου – ο ιστοτόπος που περιέχει το υλικό αυτό αναφέρεται στην δήλωση απαλλαγής, στην οποία θα αναφερθώ πιο κάτω – κυριολεκτικά θα φρίξει!
Εάν οι Σύλλογοι Διδασκόντων ορισμένων Γυμνασίων κατά πλειοψηφία αποφασίσουν την διενέργεια του επίμαχου θεματικού άξονα, οι ευσυνείδητοι καθηγητές να δηλώσουν εγγράφως την διαφωνία τους, χωρίς να φοβούνται, εφόσον παραβιάζεται και το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρεται στους σκοπούς της Παιδείας.
Ως γονείς έχουμε κάθε δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να προφυλάξουμε τα παιδιά μας, απέχοντας από την παρακολούθηση αυτών των «μαθημάτων» χωρίς να πάρουν απουσίες, κάνοντας χρήση της δήλωσης απαλλαγής που έχουν επιμεληθεί έγκριτοι δικηγόροι και νομικοί. Η ευθύνη όλων μας έναντι του Θεού και των παιδιών μας είναι τεράστια!
Σεβαστοί μου πατέρες κι αγαπητοί αδελφοί, κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πως είναι καιρός να αλλάξουμε τακτική. Μόνη η καταγγελία του σάπιου πολιτικού συστήματος και των πρακτικών του δεν αρκεί. Αυτό δείχνει η πρακτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια από συλλόγους, οργανώσεις και ενώσεις, για την αναχαίτιση της συστηματικής επίθεσης που δέχονται η Ορθοδοξία και οι Ελληνικές Αρχές μας. Το σάπιο πολιτικό κατεστημένο πρέπει να εκδιωχθεί! Είναι επείγουσα ανάγκη να προωθηθούν στο πολιτικό προσκήνιο πολιτικοί με ήθος, με εκκλησιαστικό φρόνημα, με αληθινή πίστη και πνεύμα θυσίας, οι οποίοι θα ξαναφέρουν την Παιδεία μας στην τροχιά της Ρωμηοσύνης, όπως έπραξε ο αθάνατος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας. Πολιτικοί, οι οποίοι θα εφαρμόσουν στα Σχολειά μας στην πράξη τα διδάγματα και το πνεύμα των Τριών Αγίων Ιεραρχών μας! Μια τέτοια πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο από την «Κοινωνία», την πολιτική παράταξη των συνεχιστών του Καποδίστρια.
Κωνσταντίνος Ιωάν. Παπανικολάου, δάσκαλος.