ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ Η ΑΜΟΙΒΗ ΤΟΥΣ!
Αὐτό τό Πάσχα µέ κάποιο περίεργο καί ἄνευ προηγουµένου τρόπο, ἡ Ὀρθόδοξη Κοινότητα, κληθήκαµε νά κάνουµε µιά συλλογική ἐπιλογή, ὅµοια µέ τήν ἐπιλογή πού ζητήθηκε ἀπό τούς Ἰουδαίους τό 33 µ.Χ. Καί τί λέω ζητήθηκε; Δέν τούς ζητήθηκε, τήν ἔκαναν αὐθόρµητα καί ὁλόψυχα. Ἔβαλαν στή “θέση” του, ἀκόµη καί τόν Πόντιο Πιλᾶτο, ἀπειλῶντας τον ἔµµεσα ὅτι, ἄν ἐλευθέρωνε τόν Χριστό, δέν θά ἦταν φίλος τοῦ Καίσαρα, γιατί θά ἐλευθέρωνε ἕναν πολιτικό του ἀντίπαλο, πού τόλµησε νά ἐξισώσει τόν ἑαυτό Του µέ τόν Καίσαρα! Καί κατέληξαν στήν περίφηµη διακήρυξη: «Οὐκ ἔχοµεν βασιλέα, εἰ µή Καίσαρα»!
Στόν Καίσαρα ἀνῆκε ἡ ὑποταγή τους! Στόν Καίσαρα ἀνῆκε ἡ λατρεία τους! Ὁ Θεός -κατά τή γνώµη τους- ἦταν πολύ µακριά καί πολύ ἀβέβαιος σύµµαχος, ἐνῶ ὁ Καίσαρας ἦταν πολύ κοντά καί τό χρυσάφι του καί τά προνόµιά του πού τούς τά παραχωροῦσε πλουσιοπάροχα, ἦταν ἁπτά καί σίγουρα καί ἡ ἄνετη, προνοµιούχα ζωούλα τους, ἀσύγκριτα πολύτιµη γιά να τήν χάσουν! Τό ἴδιο πολύτιµη µέ τή δική µας ζωούλα, πού τήν ἐξασφαλίζει ὁ δικός µας “Καίσαρας” (συγχωρεῖστε µου τό “ἀνέκδοτο” τοῦ παραλληλισµοῦ) τόν ὁποῖο, ὡστόσο, ἐπιλέξαµε, παρά τή γελοιότητά του!
Ἀλλά δέν εἶναι µόνον ἡ γελοιότητά του. Εἶναι καί τό ὅτι οἱ τότε Ἰουδαῖοι ἀπολάµβαναν καί µιά δόση αὐτοδιοίκησης καί τή θρησκευτική τους ἐλευθερία. Ὁ δικός µας γελοῖος καίσαρας µᾶς λήστεψε ἀπό κάθε εἴδους ἐλευθερία. Καί ὅµως, ἐµεῖς κραυγάσαµε καί ἐξακολουθοῦµε νά κραυγάζουµε: «Οὐκ ἔχοµε βασιλέα εἰ µή Καίσαρα»!
Πῶς, ὅµως, ἀντάµειψε τούς Ἰουδαίους ὁ “φίλος” τους ὁ Καίσαρας;
Μετά τή Σταύρωση τοῦ “ἐχθροῦ” τους, ἥσυχοι πιά, ἐξασφαλισµένοι ὅτι ξεφορτώθηκαν γιά τά καλά τήν ἀπειλή τῆς παρουσίας Του, δικαιωµένοι ἀπό τό ὅτι δέν ἦρθε οὔτε ὁ Θεός οὔτε ὁ Ἠλίας νά Τόν σώσει ἀπό τόν Σταυρό, θεώρησαν τό χρόνο, πού κυλοῦσε, ἐπιβεβαίωση τοῦ ὅτι ἡ ἀτιµωρησία τους ἦταν ἐξασφαλισµένη. Ξέχασαν, βλέπετε, ὅπως ξεχνᾶµε κι ἐµεῖς, ὅτι εἶχαν νά κάνουν µέ Αὐτόν πού δηµιούργησε τό Χρόνο. Ξέχασαν, ὅπως ξεχνᾶµε κι ἐµεῖς, ὅτι ὁ Δηµιουργός δέν ὑποτάσσεται στό δηµιούργηµα, ἀλλά ἦταν καί παραµένει καί θά παραµένει Κύριος τοῦ Χρόνου, γι᾽ αὐτό καί δέν βιάζεται, ἀλλά ξέρει νά περιµένει. Καί θέλει νά περιµένει, γιατί µᾶς λυπᾶται, ἔστω κι ἄν ἐµεῖς δέν Τόν λυπηθήκαµε καί δέν Τόν λυπόµαστε! Τότε, ὁ Καίσαράς τους, τούς ἀντάµειψε µέ 37 χρόνια “φιλίας”! Μέχρι πού, ἕνα Πάσχα, ἀκριβῶς σάν κι αὐτό πού Σταύρωσαν τόν “ἐχθρό” τους, ὁ φίλος τους ὁ Καίσαρας ἔστησε τήν πολιορκία τῆς Ἱερουσαλήµ! Ἀπό τά τέλη Μαρτίου µέχρι τόν Αὔγουστο κράτησε ἡ πολιορκία, µέχρι τήν πτώση καί τήν ὁλοκληρωτική καταστροφή τῆς πόλης, περνῶντας ἀπό διάφορα στάδια, πού δέν εἶναι ἐδῶ ὁ χῶρος νά ἀναπτύξουµε. Ἀρκεῖ µόνο νά ἀναφέρουµε ὅτι, πρός τό τέλος, ἡ Κοιλάδα τῶν Κέδρων γέµισε ἀπό πτώµατα ἀνθρώπων πού πέθαναν ἀπό πεῖνα. Ἕνας ἀποστάτης πληροφόρησε τόν Τῖτο ὅτι ὁ ἀριθµός τους ἀνέβαινε στούς 116.000 περίπου!
Ἐπί πλέον, οἱ ἄνθρωποι πού ἔβγαιναν ἀπό τά τείχη τίς νύχτες νά µαζέψουν χόρτα, νοµίζοντας ὅτι τό σκοτάδι τούς προστάτευε, ἔπεφταν στά χέρια τῶν “φίλων” τους Ρωµαίων. Κάθε µέρα, πάνω ἀπό 500 Ἰουδαῖοι ἔπεφταν στά χέρια τῶν πολιορκητῶν τους. Κι οἱ “φίλοι” τους, ἀφοῦ “διασκέδαζαν” βασανίζοντάς τους, τούς σταύρωναν µπροστά στά τείχη, γιά νά βλέπουν τούς σταυρούς οἱ πολιορκηµένοι, ἀπό µέσα! Καί εἶχαν βρεῖ οἱ Ρωµαῖοι καί παιχνίδι, νά τούς καρφώνουν πάνω στούς σταυρούς σέ διαφορετικές στάσεις, γιά νά κερδίζει αὐτός πού θά ἔδειχνε τή µεγαλύτερη ἐφευρετικότητα!
Ὅσους ἐπιχειροῦσαν νά τό σκάσουν ἀπό τήν πολιορκηµένοι πόλη, τούς ἔπιαναν ἐπίσης οἱ Ρωµαῖοι, καί, ἀφοῦ τούς ἄνοιγαν τήν κοιλιά (γιατί εἶχε κυκλοφορήσει ἡ φήµη ὅτι οἱ φυγάδες κατάπιναν ὅ,τι πολύτιµο εἶχαν γιά νά τό πάρουν µαζί τους) µήπως καί βροῦν κανένα θησαυρό, µετά τούς σταύρωναν κι αὐτούς!
Ἕνας Σταυρός στό Γολγοθᾶ, περίπου 50.000 σταυροί µπροστά στά τείχη τῆς Ἱερουσαλήµ, µέχρι πού κι οἱ ἴδιοι οἱ Ρωµαῖοι δέν ἄντεχαν πιά τήν ἀφόρητη δυσωδία. Ἔτσι “πληρώνει” ὁ Καίσαρας τούς φίλους του!
Ὁ ἱστορικός Ἰώσηπος, Ἰουδαῖος ἀποστάτης (φίλος κι αὐτός τοῦ Καίσαρα νικητή καί ἐχθρός τοῦ λαοῦ του) ὑπολογίζει τούς νεκρούς στό 1.100.000. Ὁ Ρωµαῖος ἱστορικός Τάκιτος, τούς ὑπολογίζει κατά τι λιγότερους. Καί οἱ δύο ὅµως συµφωνοῦν ὅτι οἱ αἰχµάλωτοι, πού µεταφέρθηκαν στή Ρώµη γιά νά διαποµπευθοῦν στό θρίαµβο τοῦ Τίτου καί µετά νά πουληθοῦν σκλάβοι ἤ νά πεθάνουν στό Κολοσσαῖον ἀπό τούς µονοµάχους ἤ τά θηρία, ἦσαν 97.000!
Αὐτό ὅµως πού ἔκανε σέ µένα προσωπικά ἐντύπωση, εἶναι αὐτό πού διάβασα στόν ἱστορικό Φιλόστρατο, στήν βιογραφία τοῦ Ἀπολλώνιου τοῦ Τυανέως. Ἐκεῖ, ἀναφέρει, ὅτι ὁ νικητής Τῖτος, δέν θέλησε νά πάρει τό δάφνινο στεφάνι, τό ὁποῖο προσφερόταν παραδοσιακά ἀπό τή Σύγκλητο στούς νικηφόρους στρατηλᾶτες, γιατί δήλωσε ὅτι δέν τό δικαιοῦται, ἀφοῦ αἰσθάνθηκε ὅτι ἡ νίκη δέν ἦταν αἰτία τῆς στρατηγικῆς του τέχνης, ἀλλά σέ ὅλη τή διάρκεια τοῦ πολέµου, αἰσθανόταν ὅτι ὁ ἐαυτός του ἦταν ἁπλᾶ τό ὄργανο µιᾶς θεϊκῆς ὀργῆς!!!
Οἱ νεοέλληνες, µισοῦµε τήν Ἱστορία. Τή µισοῦµε τόσο, ὥστε δέν τή διαβάζουµε. Καί ἀφοῦ δέν τή διαβάζουµε, δέν µαθαίνουµε ἀπό αὐτήν. Καί ἀφοῦ δέν µαθαίνουµε, κοιµόµαστε ἥσυχοι ὅτι ἐπιτέλους, ἀπαλλαγήκαµε ἀπό Ἐκεῖνον τόν ἐνοχλητικό, καί ἀπό τίς χαζές γριές πού πιστεύουν ἀκόµα ὅτι Ἀναστήθηκε! Καί πού ἐξακολουθοῦν, στή “βλακεία” τους, νά πιστεύουν ὅτι: «Φοβερόν τό ἐµπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ Ζῶντος»!
Γιά καλόδεχτα σχόλια: Νινέττα Βολουδάκη
ninetta1blospot.com
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Αρ. Τεύχους 213
Μάϊος 2020
ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ (ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ)
Πρόσφατα τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας, που αφορά και τις τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης. Το περιεχόμενο του νομοσχεδίου δείχνει – δυστυχώς για ακόμη μία φορά – την άρνηση των ιθυνόντων του υπουργείου να δώσουν ουσιαστικές λύσεις στο κατεξοχήν πρόβλημα της παιδείας, η οποία εδώ και αρκετά χρόνια βρίσκεται κυριολεκτικά «στην εντατική».
Οι συντάκτες (και αυτού) του νομοσχεδίου δεν προτάσσουν με τις σχεδιαζόμενες αλλαγές την εξυπηρέτηση της βασικής αποστολής του ελληνικού σχολείου, η οποία ανέκαθεν ήταν η διαμόρφωση του ήθους και του χαρακτήρα των μαθητών, με παράλληλη χορήγηση της απαραίτητης γνώσης. Αντιθέτως, υπηρετούν τον στόχο της δημιουργίας αμοραλιστών πολιτών, «πολιτών του κόσμου», χωρίς εθνική και Ορθόδοξη θρησκευτική συνείδηση, πολιτών προθύμων να υπηρετούν πιστά την εκάστοτε «πολιτική ορθότητα».
Μελετώντας τις ρυθμίσεις που αφορούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, παρατηρούμε πως οι προτεινόμενες αλλαγές δεν αντιμετωπίζουν με την απαιτούμενη ευαισθησία και προσοχή τις ανάγκες των παιδιών του νηπιαγωγείου και του δημοτικού. Απεναντίας, σε κάποιες περιπτώσεις παρουσιάζονται με βαρύγδουπους τίτλους, που εντυπωσιάζουν τους ανυποψίαστους γονείς και εκπαιδευτικούς, αλλά και υποκρύπτουν σχεδιασμούς, οι οποίοι εσκεμμένα δεν φαίνονται στο αρχικό κείμενο του σχεδίου νόμου, ακριβώς για να αποφευχθούν έντονες αντιδράσεις...
Πιο συγκεκριμένα, στο άρθρο 1 έχουμε την πιλοτική εφαρμογή της εκπαιδευτικής δράσης με τίτλο «Εργαστήρια Δεξιοτήτων», «...με σκοπό την ενίσχυση της καλλιέργειας ήπιων δεξιοτήτων, δεξιοτήτων ζωής και δεξιοτήτων τεχνολογίας και επιστήμης στους μαθητές», «...όπως ενδεικτικά η επιχειρηματικότητα, ο εθελοντισμός, ο ψηφιακός και τεχνολογικός γραμματισμός». Εντυπωσιακοί τίτλοι, που όμως αποκρύπτουν την πρόθεση του υπουργείου να εισαγάγει «από την πίσω πόρτα» την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στο υποχρεωτικό πρόγραμμα και του νηπιαγωγείου και του δημοτικού! Η ονομασία της θεματικής «σεξουαλική διαπαιδαγώγηση» δεν αναφέρεται στο κείμενο του σχεδίου νόμου. Αποκαλύπτεται, ωστόσο, στην Αιτιολογική Έκθεση τοῦ Σχεδίου Νόμου ! Η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος (ΔΟΕ) ορθά διαμαρτύρεται για τα «Εργαστήρια Δεξιοτήτων», χωρίς όμως την παραμικρή αναφορά στο ζήτημα αυτό. Θα έπρεπε να το είχε αντιληφθεί και να είχε ήδη καταγγείλει την δόλια πρακτική που ακολουθούν στο σημείο αυτό οι συντάκτες του νομοσχεδίου. Το θέμα όμως της «σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης» είναι μείζον και θα πρέπει να επανέλθουμε.
Η ΔΟΕ επίσης εκφράζει ενστάσεις για τον σχεδιαζόμενο με το άρθρο 2 κατακερματισμό της γνώσης στο νηπιαγωγείο, με την κατάτμηση σε διακριτά διδακτικά αντικείμενα, με την εισαγωγή των Αγγλικών σε πρώτη φάση και αργότερα της Φυσικής Αγωγής και της Πληροφορικής σε δεύτερο χρόνο...». Σύμφωνα με την ΔΟΕ, η ρύθμιση αυτή «...δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των νηπίων.». Θα συμφωνήσουμε κι εμείς με τις παρατηρήσεις αυτές. Παρόλα αυτά, θα προσθέσουμε πως δεν τονίστηκαν όσο έπρεπε οι αρνητικότατες συνέπειες της εισαγωγής των Αγγλικών στο νηπιαγωγείο, δηλαδή σε μια κρίσιμη περίοδο, κατά την οποία τα νήπια αρχίζουν να καλλιεργούν πιο συστηματικά την μητρική τους γλώσσα, οπότε η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας μόνο σύγχυση και αποπροσανατολισμό μπορεί να επιφέρει. Το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου θα πρέπει να επιδρά ηθοπλαστικά στις ευαίσθητες ψυχές των μικρών παιδιών και να καλλιεργεί τις απαραίτητες πρακτικές δεξιότητές τους.
Επί του άρθρου 3, που προβλέπει, ανάμεσα στα άλλα, την «...αύξηση των ωρών διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας στην Α’ και στη Β’ τάξη από μία ώρα σε δύο ώρες εβδομαδιαίως...», επαναλαμβάνουμε με έμφαση τα όσα αναφέραμε παραπάνω για το αντίστοιχο εγχείρημα στο νηπιαγωγείο. Αντί να αυξηθούν οι ώρες της ξένης γλώσσας, το υπουργείο όφειλε να θεσμοθετήσει την διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών (ΜτΘ) στην Α’ και Β’ Δημοτικού, με κατάλληλο και προσεγμένο βιβλίο για τον δάσκαλο, γραμμένο σύμφωνα με τις προδιαγραφές των προσφάτων αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας για το ΜτΘ. Επιπλέον, η μία ώρα διδασκαλίας εβδομαδιαίως του ΜτΘ στην Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού – προφανώς – δεν επαρκεί. Αλλά και οι δύο ώρες διδασκαλίας εβδομαδιαίως της Ιστορίας, όπως και οι επτά ώρες διδασκαλίας εβδομαδιαίως της Ελληνικής Γλώσσας στην Ε’ και ΣΤ’ Δημοτικού είναι ανεπαρκείς για την βαρύτητα των συγκεκριμένων μαθημάτων. Γι’ αυτά δεν ακούσαμε την ΔΟΕ να διαμαρτύρεται.
Το άρθρο 5 εισηγείται την αναγραφή της διαγωγής στους τίτλους σπουδών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ως ένα παιδαγωγικό μέτρο. Εμείς να προσθέσουμε πως η συγκεκριμένη αναγραφή θα έπρεπε να προβλέπεται και στους τίτλους σπουδών του Δημοτικού, επειδή θεωρούμε ότι συμβάλλει αποφασιστικά στην παγίωση ενός πνεύματος πειθαρχίας στο σχολείο, το οποίο είναι απαραίτητο για την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία του. Βέβαια, προς την κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να γίνουν κι άλλα αποφασιστικά βήματα, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε. Τέλος, η πρόβλεψη για αύξηση των μαθητών ανά τμήμα στο Δημοτικό και στο Νηπιαγωγείο από 22 στους 26 χαρακτηρίζεται λανθασμένη. Η κύρια ένστασή μας επικεντρώνεται στην υποβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, εφόσον σε τάξεις άνω των 20 μαθητών περιορίζονται οι δυνατότητες του εκπαιδευτικού για μια «περισσότερο προσωπική» διδασκαλία, υπό την έννοια της πιο αποτελεσματικής διδακτικής και παιδαγωγικής προσέγγισης μαθητών με μεγαλύτερες δυσκολίες.
Κωνσταντίνος Ιωάν. Παπανικολάου, μέλος Κεντρικής Επιτροπής Πολιτικής Παρατάξεως «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», Συνεχιστών της Πολιτικής του Καποδίστρια
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ!
Πολύς λόγος ἔχει γίνει τά τελευταῖα χρόνια γιά τήν διδακτέα ὕλη τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί γιά τίς ὧρες διδασκαλίας του, καί δόθηκαν ἀγῶνες καί ἐξακολουθοῦν νά δίδονται ἀπό τούς εὐσεβεῖς ἐκπαιδευτικούς, προκειμένου νά ἐπικρατήση ἡ σύνεση καί τά δίκαια κριτήρια γιά τήν στήριξη τῶν παιδιῶν μας μέ τήν πίστη καί τή γνώση τῶν Ὁδηγιῶν τοῦ Θεοῦ μας, τό δέ περιοδικό μας ἔχει συναγωνισθεῖ σ’ αὐτόν τόν ἀγῶνα.
Ἐπίσης, ἴδιοι ἀγῶνες δόθηκαν ταυτόχρονα καί γιά τό ἐάν καί κατά πόσον πρέπει τά Θρησκευτικά νά διδάσκονται ὡς Ὁμολογιακό μάθημα -δηλαδή, ὡς κατήχηση τῶν βαπτισμένων μαθητῶν- ἤ ὡς Θρησκειολογικό, δηλαδή ὡς μάθημα Γενικῆς Παιδείας. Μέ αὐτή τή δεύτερη ἐκδοχή συντάχθηκαν -δυστυχῶς- καί Θεολόγοι “παντός Καιροῦ”(!), οἱ ὁποῖοι ἔγιναν συμπαῖκτες τῆς ἀμοραλιστικῆς Πολιτικῆς τῶν κρατούντων, ἀφήνοντας τά παιδιά ἀθωράκιστα, μέ ἄγνοια τῆς Πίστεως, στήν ὁποία βαπτίσθηκαν.
Τό ἐκπληκτικό εἶναι πώς καί μέ τίς δύο ἐκδοχές τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀποφάσισε “ ἐτσιθελικά”, πώς τό μάθημα εἶναι προαιρετικό καί ὅτι μπορεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε νά ζητήση ἀπαλλαγή ἀπό αὐτό καί νά τοῦ δίδεται χωρίς καμμιά αἰτιολόγηση! Καί ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου ἐλήφθη χωρίς νά τοῦ ἀντιταχθῇ τό ἀμείλικτο ἐρώτημα:Ἐφ’ ὅσον τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν δέν εἶναι ὁμολογιακό ἀλλά θρησκειολογικό, ἀποκλείεται νά εἶναι προαιρετικό! Δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθῇ ὁ οἱοσδήποτε μαθητής ὅτι διδάσκεται ὁμολογία μιᾶς Πίστεως πού δέν πιστεύει, ἀφοῦ διδάσκεται ἕνα ἀπό τά ὑποχρεωτικά μαθήματα τοῦ Ὡρολογίου Προγράμματος τοῦ Σχολείου! Πῶς δικαιολογεῖται ἐξαίρεση μαθητοῦ ἀπό ἕνα θρησκειολογικό μάθημα γενικῶν γνώσεων; Ἄν υἱοθετηθῇ μιά τέτοια πρακτική, τότε ὁ κάθε μαθητής, ἐπικαλούμενος τήν ἐξαίρεση μαθητῶν ἀπό ἕνα μάθημα τοῦ Ὡρολογίου Προγράμματος, δηλαδή τά Θρησκευτικά, θά μποροῦσε νά ζητήσῃ ἐξαίρεση ἀπό ὁποιοδήποτε μάθημα δέν τοῦ ἀρέσει, καί, μάλιστα, χωρίς νά δώση κάποια ἐξήγηση!
ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ «ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΟΡΘΟΝ» ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;
Γράφει ο π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
Μέ ἀφορμή τήν μεθοδευμένη διόγκωση μιᾶς ἐποχιακῆς γρίπης σέ φόβητρο “πανδημίας covid 19” γιά πολιτική ἐκμετάλλευση, σάν μιά πρόβα ἐπιβολῆς παγκόσμιας δικτατορίας, ἡ Ἐκκλησία μας δέχθηκε πρωτοφανῆ κτυπήματα, ὄχι μόνο μέ τό “ἐτσιθελικό” κλείσιμο τῶν Ναῶν Της ἀλλά καί μέ ἀμφισβήτηση τῆς Δογματικῆς Της, στήν ὁποία συμπεριλαμβάνεται καί ἡ Ἐκκλησιολογία Της.
Ἄνθρωποι ἐξαιρετικά μειωμένου Θεολογικοῦ καί Πνευματικοῦ καταρτισμοῦ, ἀρκετοί ἀπό τούς ὁποίους κατέχουν καί θέσεις ὑψηλῆς πνευματικῆς εὐθύνης, εἴτε ἐκφράζονται εὐθέως περί τοῦ ὅτι οἱ Ναοί μας ὡς κτίρια δέν διαφέρουν σέ τίποτα ἀπό τούς λοιπούς κοινοχρήστους χώρους τῶν καθημερινῶν συναλλαγῶν, εἴτε μέ ἄκομψη “διπλωματικότητα” ἀφήνουν νά ἐννοηθῇ κάτι τέτοιο, μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικρατήση σύγχυση μεταξύ τῶν πιστῶν!
Πέραν τῶν Θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, πού ἔχουμε διατυπώσει ὅλο αὐτό διάστημα σέ διαδικτυακές ὁμιλίες μας, ἰδίως στήν ὁμιλία μας μέ τίτλο «Ἡ Πολιτική ἔχει ἀνάγκη ἀπολυμάνσεως καί ὄχι οἱ Ἱεροί μας Ναοί», πέραν τῶν σχετικῶν ἄρθρων τῶν σεβαστῶν ἀγωνιστῶν Πατέρων, Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου καί Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση, ἀλλά καί συνόλου τῆς Γραπτῆς καί Προφορικῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας ἀμφισβητεῖται ἀπό τούς ἴδιους τούς Ποιμένες Της ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Ναοί μας δέν εἶναι «Τόποι Ἁγιάσματος καί Ἰατρεῖα ψυχῶν καί Σωμάτων», ἀλλά χρειάζονται ἀπολύμανση ἀπό τά μικρόβια(!) καί κηρύσσεται ὅτι οἱ Ναοί εἶναι ἀσφαλεῖς γιά τήν σωματική μας ὑγεία, μόνο ὅταν εἶναι σχεδόν κενοί ἀπό Πιστούς, ἤ ὅταν γνωμοδοτήση τό Ὑπουργεῖο Ὑγείας γιά τήν ἀσφαλῆ εἴσοδό μας σ’ Αὐτούς!
Βεβαίως, ἐφ’ ὅσον ἔχει ἤδη ἐξαπολυθεῖ ἀπό τήν Κυβέρνηση -μέ πρόσχημα καί ὑπνωτικό μας τόν ἰό Κορώνα- μιά προσπάθεια ἀποϊεροποιήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, θά ἀντιδράσουμε Θεολογικά καί συνδυασμένα ὅσοι Ποιμένες πονοῦμε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας, γιά νά παταχθῇ καίρια αὐτή ἡ σύγχρονη αἵρεση, πού στοχεύει στόν ἐπαναπροσδιορισμό, ἀκόμη καί τῆς Δογματικῆς τῆς Ἐκκλησίας μας βάσει τοῦ τί παγκοσμίως θεωρεῖται ὡς «πολιτικῶς ὀρθόν»!
Ἐκ μέρους μας ὁ ἀγώνας θά εἶναι ἰσχυρός καί ἀνυποχώρητος, γιατί τώρα πιά ἡ πάλη δέν εἶναι «πρός αἷμα καί σάρκα ἀλλά πρός τάς ἀρχάς καί τάς ἐξουσίας τοῦ σκότους, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας»! Αὐτό φάνηκε καθαρά ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἀλλά τώρα πιά ἀποδείχθηκε περίτρανα μέ τά συνδυασμένα καί πολυμέτωπα πυρά, πού ἐξαπέλυσαν οἱ «Πῦλες» τοῦ Πολιτικοῦ καί Δημοσιογραφικοῦ «Ἅδου», ὥστε νά καμφθοῦν ἐκ προοιμίου οἱ ὅποιες ἀντιδράσεις ἐναντίον τῆς ἰσοπεδώσεως τῶν πάντων, πού ἐπιχειρεῖ ὁ Παγκόσμιος Κρατικός ἀπολυταρχισμός.
Θά εἶναι πνευματικά τυφλός αὐτός πού ἀκόμη καί τώρα δέν βλέπει ὅτι ὅλες οἱ ἐπιστῆμες ἔχουν ὑποταχθεῖ στήν κρίση τοῦ τί θεωρεῖται «πολιτικῶς ὀρθό». Ἡ Φυσική ἔχει ἐγκλωβισθεῖ στόν παραλογισμό τῆς ἐντελῶς ἀναπόδεικτης ἀλλά «πολιτικῶς ὀρθῆς» (γράφε Πολιτικῶς ἐπιβεβλημένης) θεωρίας τῆς «Μεγάλης Ἐκρήξεως! Ἡ Βιολογία ἔχει διαστρεβλώσει τά ὑπέροχα ὄντως εὑρήματά της καί δέν ἐξάγει τά σπουδαῖα συμπεράσματά της γιατί ἔχει αἰχμαλωτισθεῖ στήν ἐντελῶς ἀντιεπιστημονική καί, βεβαίως, ἀναπόδεικτη, ἀλλά πολιτικῶς ἐπιβεβλημένη «θεωρία τῆς Ἐξελίξεως»! Ἡ Νομική ἔχει πάρει διαζευκτήριο μέ τήν Δικαιοσύνη, ἀφοῦ μέχρι χθές προάσπιζε ἀκόμη καί τά νομικά δικαιώματα τῶν ἐμβρύων, ἐνῶ σήμερα δέν θεωρεῖ φόνο καί ἔγκλημα τήν Ἔκτρωση ἀλλά ὡς ἕνα καθαρισμό τῆς γυναίκας ἀπό ἀπόβλητα! Ἡ Ἰατρική μέχρι χθές θεωροῦσε τήν Ἔκτρωση ἐπίορκη πράξη γιά τόν γιατρό, ἐνῶ σήμερα διώκονται γιατροί καί προπηλακίζονται ὅταν ἀρνοῦνται νά κάνουν ἔκτρωση! Μέχρι χθές θεωροῦσε τήν Ὁμοφυλοφιλία ψυχιατρική πάθηση καί διαστροφή καί, μάλιστα, ἀκόμη καί ὁ Φρόϋντ χαρακτηρίζει τόν ὁμοφυλόφιλο, πού καυχᾶται γιά τήν ὁμοφυλοφιλία του, ὡς «βαθειά διεστραμμένο»(!), ἐνῶ σήμερα ἡ Ἰατρική, μέ τήν ὑποχρεωτική ἐπιβολή τοῦ «πολιτικῶς ὀρθοῦ» τήν θεωρεῖ φυσιολογική ἐπιλογή καί τούς ἀντιτιθεμένους σ’ αὐτήν τήν ἐντελῶς ἀντιεπιστημονική καί ἀπάνθρωπη δοξασία ὡς ρατσιστές! Τά φῦλα χάθηκαν, ἡ φυσιολογική ζωή ἀπέμεινε μόνο γιά τά ζῶα!
Μέ αὐτήν τήν ἀπόλυτη ἐξουσία, καταργῶντας κάθε λογική καί ἐπιστημονική ἐξακρίβωση καί Ἀλήθεια, ἐπέβαλαν οἱ Πολιτικοί παγκοσμίως μιά ἁπλῆ γρίπη (μέ μικρότερη, μάλιστα, θνησιμότητα ἀπό τίς προηγούμενες γρίπες) ὡς τήν ἐπιδημίαν πασῶν τῶν χιλιετηρίδων, μέ τό ὄνομα Κορώνα ἰός καί ἀπέδειξαν πόσο εὔκολα ὁ τρομοκράτης ἀλλά, κατ’ οὐσίαν, παντελῶς ἀνίσχυρος διάβολος μπορεῖ νά ἐπιβληθῇ στίς συνειδήσεις ἐκείνων πού ἡ θρησκευτικότητά τους καί ἡ Πίστη τους εἶναι ἐντελῶς μετέωρες καί ἐπιφανειακές.
Αὐτή ἡ τελευταία διαπίστωση τῶν Πολιτικῶν, πού ἐξέπληξε ἀπρόσμενα καί τούς ἴδιους γιά τό «πόσο κότες εἶναι πλέον οἱ ἄνθρωποι», τούς “ἔδωσε φτερά” νά ἀναλάβουν ἐνεργό ἐργολαβία καί στά τῶν Ἱ. Ναῶν καί στά τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀκόμη δέ καί στό «Μυστήριον τῶν Μυστηρίων», τήν Θ. Κοινωνία!
Εἶναι πλέον ἡλίου φαεινότερον ὅτι ἀποκλειστικός σκοπός τῶν Ἀρχόντων τοῦ Κόσμου εἶναι καί ἡ ἔνταξη τῆς Μόνης Ἀνοθεύτου Ἀληθείας, τῆς Ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας στήν κατηγορία τῶν «Πολιτικῶς Ὀρθῶν», ὥστε νά ὑπαχθῇ καί ἡ Περιοχή τοῦ Θεοῦ στή διαχειριστική ἀπολυταρχία τοῦ Κράτους!
Αὐτό ἐπιχειρεῖται γιατί δόθηκε ἡ ἐντύπωση στούς Πολιτικούς ὅτι τά πολύ ἀργά ἀνακλαστικά τῶν Ἱεραρχῶν μας στήν ἐπιχειρουμένη δαιμονογονία, τούς ἀνοίγουν τό δρόμο γιά νά ὁρίζουν πλέον οἱ ἄρχοντες τοῦ κόσμου τό περιεχόμενο τοῦ Κηρύγματος τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἐπιτρέπουν τή Ζωή καί Λειτουργία Της μόνο ἐφ’ ὅσον ἐγκρίνουν ἐκεῖνα, πού δέν ἀντιτίθενται στά «πολιτικῶς ὀρθά»!
Εἶναι, ὅμως, πολύ γελασμένοι! Οἱ ὄντως Ἀρχιερεῖς τοῦ Χριστοῦ μας καί οἱ γνήσιοι Ποιμένες ὅλων τῶν Βαθμῶν τῆς Ἱερωσύνης δέν θά ἀφήσουμε, μαζί μέ τόν Πιστό Λαό μας, τό δαιμονικό «πολιτικῶς ὀρθόν» νά ἀνατρέψη τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο καί τήν ἀπορρέουσα ἀπό Ἐκεῖνο Δογματική Ἐκκλησιολογία! Γιατί ἡ Ἀλήθεια ἦταν καί εἶναι ἡ Δύναμη πού κανείς ποτέ δέν μπορεῖ νά νικήση!
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 214-215
Ἰούνιος-Ἰούλιος 2020
Η ΠΟΛΙΤΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ
Γράφει ο Λέων Μπρανγκ
Παρατηρούμε ιδιαίτερα έντονα στην εποχή μας, ότι η επιβολή της κοσμικής στην πνευματική εξουσία δεν επιδιώκεται τόσο με αυταρχικό τρόπο, δηλ. μέσω της βίας και εξουσιαστικών δομών. Σήμερα επιδιώκεται η αυτοπαράδοση της Εκκλησίας. Στόχος της Πολιτείας είναι η εκ μέρους της Εκκλησίας επίσημη αποποίηση του Ιερού με την έννοια της ζωντανής παρουσίας του Κυρίου και Θεού μας και των Αγίων Του μέσα στο Σώμα Του, την Εκκλησία. Στόχος είναι η αυτοαναίρεση της ιεράς αρχής (Ιεραρχία), δηλαδή να ομολογούν η Ιεραρχία και ο Ιερός Κλήρος έστω με τη σιωπή και την ανοχή του: δεν υπάρχει τίποτε το ιερό, δεν υπάρχουν ιεροί ναοί. Ακόμα και Θεία Κοινωνία δεν υπάρχει. Μόνο ανθρώπινη κοινωνία υπάρχει και αυτή κάτω από ορισμένες εξωτερικές συνθήκες μπορεί να περιοριστεί και να οδηγηθεί στο lockdown.
Και αναρωτιέται ο παρατηρητής των εξελίξεων: Δεν αντιλαμβάνονται η Ιεραρχία και ο Ιερός Κλήρος αυτήν την εκ μέρους της κοσμικής εξουσίας επιχειρούμενη αυτοαναίρεση της πνευματικής εξουσίας; Δεν αντιλαμβάνονται ότι με τη μη αντίσταση σε αυτή την κατά μέτωπο επίθεση που δέχεται εκ μέρους της Πολιτείας, ότι με την αυτοπαράδοση στην Πολιτεία, την οποία, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, διακοσμούν με χριστιανικά συνθήματα και πνευματικές αξίες, όπως ειρηνική συνεργασία, πνευματική στήριξη, ενότητα κ.λπ. δεν λειτουργούν προς το συμφέρον του λαού αλλά αντίθετα τον αφήνουν αβοήθητο στα χέρια επιτήδειων εγκληματιών. Δεν έχουν αντιληφθεί, ότι ειρήνη και ενότητα μπορεί να υπάρχει μόνο εν Χριστώ, μόνο στην αλήθεια, ποτέ μέσα στο ψέμα και την απάτη, ποτέ μέσα στη βία που έχει υποδείξει η πολιτεία με περίσσιο τρόπο κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα;
Με τη στάση τους αυτή δεν αρνούνται την ίδια την ορθόδοξη θεώρηση του ανθρώπου, όπως την αποτυπώνει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Συμβουλευτικό Εγχειρίδιο με την εικόνα του νου, που ως βασιλιάς μένει σε παλάτι, το ανθρώπινο σώμα, τον κατευθύνει και τον ελέγχει; Με το να αποδέχονται η Ιεραρχία και ο Ιερός Κλήρος ως κυρίαρχη τη σωματική και υλική διάσταση του ανθρώπου, εξαίροντας και υπογραμμίζοντας προς την Πολιτεία την προσφορά της με τα συσσίτια, δεν αποποιούνται σχεδόν παντελώς την πνευματική; Αντίθετα η Πολιτεία ως υπεύθυνη κυρίως για τη σωματική διάσταση του ανθρώπου έχει αποϊεροποιήσει την προέλευση του ανθρώπου, μέσω της παιδείας, έχει προβεί στην καθαρά υλιστική ερμηνεία της ίδιας της ύπαρξης του ανθρώπου, στον τονισμό του απόλυτου ατομισμού με τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα ακόμα και στον φόνο μέσω της έκτρωσης εν ονόματι της καλοπέρασης του κάθε πολίτη. Από την μια πλευρά διακηρύττει το δικαίωμα στην έκτρωση και από την άλλη το δικαίωμα στη χρήση της αναπαραγωγικής τεχνολογίας με την καταστρατήγηση του θαύματος της ζωής, την ωμή επέμβαση στην αναπαραγωγική διαδικασία. Όλα τα πνευματικά, όπως καλλιεργούνται σήμερα από την Πολιτεία, στρέφονται εναντίον των δικαιωμάτων του Θεού. Και τώρα, εφόσον η πνευματική ηγεσία έχει παραδώσει ήδη όλα τα πνευματικά στην Πολιτεία, καλείται να εκχωρήσει και το τελευταίο που της έχει μείνει, καλείται να καταργήσει την ίδια την ουσία της Εκκλησίας, Εκείνον που την αγιάζει. Η Ιεραρχία και ο Ιερός Κλήρος καλούνται να υποβιβάσουν τον εαυτό τους σε καθαρά κοσμική πραγματικότητα, σε κοινή πραγματικότητα όπως είναι και όλοι εκείνοι που υπηρετούν τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων.
Ο αγιασμός του χώρου, του Ιερού Ναού είναι εκείνο που μας διδάσκει τον αγιασμό του ανθρώπου. Με αλλά λόγια, εάν δεν υπάρχει ιερός χώρος, εάν δεν υπάρχει αγιασμός του χώρου, τότε ούτε αγιασμός του ανθρώπου υπάρχει. Όλα είναι παραμύθια. Ούτε ο Μωυσής πάτησε σε αγιασμένο χώρο, σε τόπο άγιο, ούτε υπάρχει ο αγιάζων. Με άλλα λόγια πρόκειται για την πλήρη άρνηση του Θεού, και αφού ο Θεός, ο αγιάζων, δεν υπάρχει, δεν υφίσταται και αγιασμός.
Βλέπουμε την Πολιτεία, ενώ προβάλλει την προστασία της υγείας ως βασικό στόχο, να καλλιεργεί κυριολεκτικά την πνευματική ασθένεια, την ανισορροπία, τον φόβο και τον πανικό. Βλέπουμε ότι αυτό γίνεται με το ψέμα, την απάτη, με στόχο την κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο, η πολιτεία να υποκαταστήσει τον μόνο Κύριο του ανθρώπου (Εις Άγιος, Εις Κύριος). Βλέπουμε την ιερή αρχή που είναι ταγμένη να φυλάει τα της ψυχής να τα παραδίδει όλα χωρίς ενδοιασμό. Λίγες εστίες αντίστασης, απ’ ότι φαίνεται, έχουν μείνει. Αλλά υπάρχει και ο Θεός που είναι ο Κύριος ουρανού και γης.
Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος 29/5/2020